Westhoek Vijfdaagse 2011: Vrij 9 Sep (laatste dag): Raversijde - Oostende

Na weer een heel lekker ontbijt,

afscheid genomen van onze gastvrouw, Lucrèce.

vlnr Régine, Diane, Hilde, Lucrèce & Miet.

richting Leffinge

De Onze-Lieve-Vrouwekerk van Leffinge - ook wel de kathedraal van het Noorden genoemd - werd in 1879 ingewijd. Ze kreeg 13 torentjes omdat toenmalige bisschop Johan Joseph Faict geboren was in 1813 in Leffinge. De bouw ervan had 30 jaar geduurd. De kerk is sinds 1976 beschermd. In november 1980 besliste het schepencollege over te gaan tot de restauratie van de kerk. Deze restauratie verliep echter niet vlekkeloos. Enkele fases uit de restauratie waren niet succesvol door problemen met de aannemersbedrijven, en het heeft zelfs tot in 2010 geduurd voordat men weer aan de restauratie kon werken. Sinds oktober 1995 was de kerk jarenlang ontoegankelijk en dienden parochianen uit te wijken naar de omliggende kerken. Tijdens de restauratiewerken werd het graf van een tempelridder gevonden door de Oostendse architect Walter Snauwaert.

... en de restauraties duren voort !!

Onderweg enkele jagers ontmoet.

Régine kende weer iemand !!

De route uit Miet's stratenboek bracht ons via de Wilskerkestraat, Fleriskotstraat, Kalkaartsweg, over de Nieuwpoortse steenweg, naar het

Domein Walraversijde

Walraversijde is een verdwenen Middeleeuwse dorp, genoemd naar ene Walraf.

Jammer genoeg waren zowel het museum, de opgravingssite, maar ook het openlucht Atlantikwall museum en het Prins Karel Memoriaal 's morgens gesloten.

Op de site werden vier vissershuizen gereconstrueerd. De bouw van deze huizen steunt volledig op de resultaten van het archeologisch onderzoek. De huizen werden met de originele middeleeuwse bakstenen van het dorp heropgebouwd. Alle voorwerpen in de huizen zijn getrouwe replica's van de vondsten uit de voorbije jaren.

Op volgende website vindt u de volledige geschiedenis : Walraversijde

Op het Domein Raversijde is een groot deel van de Atlantikwall uitzonderlijk goed bewaard gebleven. Het is nu een openluchtmuseum, met daarin nog origineel ingerichte bunkers.

Het hoofdkwartier van de Atlantikwall van de Franse grens tot Walcheren lag in het Park Den Brandt in Antwerpen. De bunkers zijn nog redelijk intact en een van de hoofdbunkers kan bezocht worden.

Veel bunkers van de Atlantikwall doen dienst als vleermuisreservaat en hebben op grond daarvan een beschermde status.

Ik heb dan maar een foto gemaakt langs de dijk.

We zijn teruggekeerd tot in Middelkerke-Dorp dan naar Middelkerke-Bad, en langs de dijk gefietst tot in Oostende.

Het was heerlijk, spijts de wind en de afwisselende regenbuien.

De 'Villa Cogels' aan de Zeedijk in Middelkerke was in 1978 het eerste beschermde dijkhuis.

Alleen was op het moment van de bescherming al een bouwvergunning verleend voor een nieuwbouw.

De gevel moest bewaard blijven, daarachter mocht de projectontwikkelaar zijn zin doen.

Resultaat is het meest surrealistische beeld van de Belgische kustarchitectuur: een mooie arduinen façade met loggia, art-nouveausierelementen, vergulde opschriften, lijsten en borstweringen, met daarboven vier monotone bakstenen appartementenlagen.

Ons spiegelbeeld in het uitstalraam.

Oostende, de stad waar ik zes jaar op internaat was.

Weer wat nostalgie!

De Sint-Petrus-en-Pauluskerk werd gebouwd in neogotische stijl tussen 1899 en 1905 ter vervanging van de Sint-Pieterskerk die afbrandde in 1896.

In Oostende was het druk, ook in de restaurants. We zijn eerst op de Viskaai een "picon au vin blanc" gaan drinken (we hadden die onderweg nergens kunnen drinken) rechtover de "Amandine"

Daarna zijn we, op aanraden van Diane, bij René gaan eten in "De Stad Kortrijk"

... we moesten wel eventjes wachten, maar de "plaote" en de frietjes waren heerlijk.

Op de weg naar huis loodste Miet ons doorheen de Oostendse achterhaven (mij totaal onbekend) tot aan Plassendale waar het kanaal naar Nieuwpoort aansluit op het kanaal Oostende-Brugge-Gent.