Vrij 9 Sep (laatste dag): Raversijde - Oostende - Brugge

Na weer een heel lekker ontbijt, 

afscheid genomen van onze gastvrouw, Lucrèce.

vlnr  Régine, Diane, Hilde, Lucrèce & Miet.

 richting Leffinge

De Onze-Lieve-Vrouwekerk van Leffinge - ook wel de kathedraal van het Noorden genoemd - werd in 1879  ingewijd. Ze kreeg 13 torentjes omdat toenmalige bisschop Johan Joseph Faict geboren was in 1813 in Leffinge. De bouw ervan had 30 jaar geduurd. De kerk is sinds 1976 beschermd. In november 1980 besliste het schepencollege over te gaan tot de restauratie van de kerk. Deze restauratie verliep echter niet vlekkeloos. Enkele fases uit de restauratie waren niet succesvol door problemen met de aannemersbedrijven, en het heeft zelfs tot in 2010 geduurd voordat men weer aan de restauratie kon werken. Sinds oktober 1995 was de kerk jarenlang ontoegankelijk en dienden parochianen uit te wijken naar de omliggende kerken. Tijdens de restauratiewerken werd het graf van een tempelridder gevonden door de Oostendse architect Walter Snauwaert.

...  en de restauraties duren voort !!

Onderweg enkele jagers ontmoet.

Régine kende weer iemand !!

De route uit Miet's stratenboek bracht ons via de Wilskerkestraat, Fleriskotstraat, Kalkaartsweg, over de Nieuwpoortse steenweg, naar het 

Domein Walraversijde

Walraversijde is een verdwenen Middeleeuwse dorp, genoemd naar ene Walraf. 

Jammer genoeg waren zowel het museum, de opgravingssite, maar ook het openlucht Atlantikwall museum en het Prins Karel Memoriaal 's morgens gesloten.

Op de site werden vier vissershuizen gereconstrueerd.  De bouw van deze huizen steunt volledig op de resultaten van het archeologisch onderzoek. De huizen werden met de originele middeleeuwse bakstenen van het dorp heropgebouwd. Alle voorwerpen in de huizen zijn getrouwe replica's van de vondsten uit de voorbije jaren. 

Op volgende website vindt u de volledige geschiedenis  :   Walraversijde

Op het  Domein Raversijde is een groot deel van de Atlantikwall uitzonderlijk goed bewaard gebleven. Het is nu een openluchtmuseum, met daarin nog origineel ingerichte bunkers. 

Het hoofdkwartier van de Atlantikwall van de Franse grens tot Walcheren lag in het Park Den Brandt in  Antwerpen.  De bunkers zijn nog redelijk intact en een van de hoofdbunkers kan bezocht worden.

Veel bunkers van de Atlantikwall doen dienst als vleermuisreservaat en hebben op grond daarvan een beschermde status.

Ik heb dan maar een foto gemaakt langs de dijk.

We zijn teruggekeerd tot in Middelkerke-Dorp dan naar Middelkerke-Bad, en langs de dijk gefietst tot in Oostende.

Het was heerlijk, spijts de wind en de afwisselende regenbuien.

De 'Villa Cogels' aan de Zeedijk in Middelkerke was in 1978 het eerste beschermde dijkhuis. 

Alleen was op het moment van de bescherming al een bouwvergunning verleend voor een nieuwbouw. 

De gevel moest bewaard blijven, daarachter mocht de projectontwikkelaar zijn zin doen. 

Resultaat is het meest surrealistische beeld van de Belgische kustarchitectuur: een mooie arduinen façade met loggia, art-nouveausierelementen, vergulde opschriften, lijsten en borstweringen, met daarboven vier monotone bakstenen appartementenlagen.

Ons spiegelbeeld in het uitstalraam.

 Oostende, de stad waar ik zes jaar op internaat was. 

Weer wat nostalgie!

De Sint-Petrus-en-Pauluskerk werd gebouwd in neogotische stijl tussen 1899 en 1905 ter vervanging van de Sint-Pieterskerk die afbrandde in 1896.

In Oostende was het druk, ook in de restaurants. We zijn eerst op de Viskaai een "picon au vin blanc" gaan drinken (we hadden die onderweg nergens kunnen drinken) rechtover de "Amandine"

Daarna zijn we, op aanraden van Diane, bij René gaan eten in "De Stad Kortrijk" 

... we moesten wel eventjes wachten, maar de "plaote" en de frietjes waren heerlijk.

Op de weg naar huis loodste Miet ons doorheen de Oostendse achterhaven (mij totaal onbekend) tot aan  Plassendale waar het kanaal naar Nieuwpoort aansluit op het kanaal Oostende-Brugge-Gent.

dan voorbij het Paddegat naar Stalhille

en een laatste stop in "Ter Spinde" 

We zagen er allen nogal moe uit, maar  toch heel "content"

de voeten zagen er nog goed uit !!

Thuis aangekomen rond 18u, en slechts 56 kilometers afgelegd.

Ons totaal voor de 5 dagen is wel 380 kms.

P.S. Zodra Régine mij haar foto's bezorgt, wordt het blog nog wat uitgebreid en aangepast.

Don 8 Sep (4de dag): De Dodengang

Ons oorspronkelijk programma voorzag een tocht naar De Moeren en Hondschote, maar we hebben dit aangepast (wat ingekort) gezien de nogal zware tocht gisteren.

We zijn dan rond 9u30 vertrokken richting Slijpebrug, opnieuw een stukje langs de vaart, en daarna het Nieuwe Slijbruggeleed naar knooppunt 13-12 en het (gedeeltelijk) beschermde natuurgebied  

Schuddebeurze, 

gelegen ten oosten van de dorpskom van Lombardsijde, dat deel uitmaakt van een oud binnenduincomplex dat naar Vlaamse normen opmerkelijk gaaf is gebleven (d.w.z. gespaard van bouwwoede in de duinstreek).

Het gebied is uniek door het voorkomen van zure kopjesduinen en duinheidevegetaties die nergens anders aan de Vlaamse kust voorkomen. 

Verder via de knooppunten 12-9-8 naar Nieuwpoort, 

Het sluizencomplex "Ganzepoot"

Het sluizencomplex op en rond de Ijzer te Nieuwpoort wordt de "Ganzepoot" genoemd. Het heeft een dubbele functie. De vannen of uitlaatsluizen zorgen ervoor dat het drainagewater van de laaggelegen polders bij eb kan afvloeien, terwijl de sluizen het waterpeil van de kanalen ten behoeve van het scheepvaartverkeer regelen. 

De bouw van dit kunstwerk was een noodzaak omwille van de getijdenwerking, waarbij tweemaal per etmaal een hoogteverschil van ca. vier meter optreedt. Deze schommeling blijft door de sluizen beperkt tot de Havengeul; meer landinwaarts oefent de mens controle uit. De "Ganzepoot" is de scheiding tussen beide.

 

-

en via knooppunt 7-6 langs het Veurne-Nieuwpoort kanaal (het Langgeleed) naar Wulpen, Oostduinkerke en Koksijde 

Hier wordt een nieuw

golfterrein aangelegd.

Het Oud-Gemeentehuis van Oostduinkerke, is nu Erfgoedhuis.

Oostduinkerke is in 1976 met Koksijde gefusioneerd, en ook Wulpen werd hierbij geannexeerd.

Garnaalvisser te paard

De "Dansende Meisjes" van Peter Florizoone

In Koksijde-Bad hebben we de Onze-Lieve-Vrouw-ter-Duinenkerk 

een bezoek gebracht; Diane was hier nog niet.

Toen deze monumentale kerk in de periode 1958-1965 naar ontwerp van de Brugse architect J. Lantsoght tot stand kwam, wekte zij grote verwondering omwille van haar modernistische stijl. De toename van het toerisme in Koksijde-bad in de jaren vijftig maakte de bouw van een tweede kerk noodzakelijk, naast de reeds bestaande parochiekerk Sint-Pieter in Koksijde-dorp. 

Het grondplan heeft de vorm van een hartmossel of kokkel en refereert naar de oorsprong van de naam van de badplaats. Koks zou immers van kokkel afkomstig zijn en ijde betekent inham. Dit ongewone grondplan beantwoordt uitstekend aan de liturgische eisen. De gelovigen worden zo dicht mogelijk bij het altaar gebracht en toch is er een duidelijke scheiding met het koor. Het betonskelet is bekleed met witte baksteen en valt op door zijn expressieve volume. Het stalen dak heeft de vorm van twee golven die tegen elkaar botsen en daarop is een kruisdragende sfeer te zien. De glasramen met abstracte vormgeving, naar ontwerp van J. Lefèvre en F. Kinnen, doen een betoverend kleurenspel ontstaan. Het interieur geeft een sobere en open indruk.   De kerk werd op 27 mei 2005 als monument beschermd. 

Het blauw overheerst in deze
"Kathedraal van het Licht"

Beeld in de Mariakapel

Drieluik "Van Kruis naar Verrijzenis" 

van Bert Verstraete.

eventjes pauzeren langs de Leopold III-laan (hier ben ik thuis!)

Het was weer een "regen en wind" dag, de capes zijn niet veel uitgeweest.

In Veurne, waar ik ben opgegroeid, heb ik geen nieuwe foto's gemaakt, maar voor de vervollediging, zal ik er toch maar enkele uit mijn archief bijvoegen. 

De markt 

Het Stadhuis

Na onze lunch in "De Beurze" hebben Miet en ikzelf (nostalgie !!!!!)  onze respectievelijke ouderlijke woningen getoond; daarna ging het richting Nieuwstad, en via de knooppunten routes 19-73-18 (Avekapelle) waar we opnieuw het stratenplan van Miet hebben gevolgd tot in Rousdamme, dan richting Lettenburg,met een stop aan het

Russisch-Orthodox klooster en kerk 

"Parochie Moeder Gods, troosteres der bedroefden"

In de jaren 1980 werd hier een kloostergemeenschap gesticht met een kleine kapel. 

Het klooster is ingericht in een laag boerenarbeidershuis. In 1988 werd een kleine Russisch-Orthodoxe kerk gebouwd n.o.v. architect Hugo Dezutter (Veurne), naar verluidt naar het voorbeeld van een houten kerk van Novgorod. 

Eenbeukig kerkje opgetrokken uit eenvoudige materialen (betonsteen en gekleurde kunstleien). 

Opmerkelijk is het gekleurde dakenspel  en het kleine ajuinvormige torentje. 

We konden het jammer genoeg niet bezoeken.

Volgende stop :

Het was mijn eerste bezoek aan de "Dodengang", heel impressionnant, goed gedocumenteerd, en met oude foto's in de loopgraven.

De Dodengang  is een complex van bewaarde loopgraven uit WO1.

De Dodengang ligt naast een bocht van d de Ijzer in Kaaskerke.

Dit complex is het laatste stuk van het Belgische front uit de Eerste Wereldoorlog. 

Duizenden Belgische soldaten zijn er in de periode van 1914 tot 1918 omgekomen.

Het uitzicht over de bocht van de Ijzer.

We zijn langs de oude spoorweg "Frontzate" terug tot in Nieuwpoort gefietst.

De Frontzate 
is aangelegd op het voormalige traject van de spoorlijn van Diksmuide naar Nieuwpoort, soms ook gekend als Lijn 74.
 Vanaf 1983 werd deze verlaten en ondertussen opgebroken spoorweg als wandel- en fietsroute opengesteld.  Door het groot succes bij de fietsers en wandelaars werd voor een bredere en betere verharding geopteerd.

De nieuwe ‘Frontzate’ werd net voor de zomer 1990 heropend. 
Ten tijde van de Eerste Wereldoorlog was ‘de Frontzate’ een belangrijke verdedigingslinie. Gedurende deze oorlog vervulde Lijn 74 een belangrijke strategische rol, ondermeer tijdens de onderwaterzetting van de IJzervlakte waarbij de spoorwegberm fungeerde als waterkering. Nog tijdens WO I, werden langsheen de spoorlijn kleine bunkers gebouwd. Deze bakstenen schuilplaatsen werden ingegraven in de spoorwegbermen. 

Het voormalige station van Pervijze

Hier ligt een landschapskunstwerk, van Lucas Coeman, dat verwijst naar WO1, als herdenking aan de lokale oorlogsgebeurtenissen.

104 gelijkvormige blokken in grijs beton werden in een welbepaald patroon in het weiland gelegd. De blokken vormen de getallen 4, 8, 19,14, 11, 11, 19 en 18, getallen die samen de data 4 augustus 1914 en 11 november 1918 vormen.

Dit "kunstwerk" werd gemaakt door William Livermore
en heeft de naam "Verbroedering 25-12-1942"
op Kerstmis !!

Van Nieuwpoort langs "ons kanaal" naar Meeuwenoord.
(het kanaal van Plassendale naar Nieuwpoort vormt de verbinding tussen het kanaal Brugge-Oostende en de Ijzer via de Ganzepoot in Nieuwpoort.)

Dit keer maar 72 kilometers gedaan.